Δημιουργώντας τον Κόσμο σύμφωνα με τον Τρόπο που Σκεπτόμαστε
Καθώς πλησίαζαν το πρώτο χωριό, ο Δημήτρης αναγνώρισε την στροφή του μονοπατιού και τους βράχους της πλαγιάς. «Ε! Πέρασα από εδώ νωρίτερα», είπε στον κ. Αετό. «Οι άνθρωποι δεν ήταν φιλικοί και θερμοί. Κάνεις δεν μου αφιέρωσε λίγο χρόνο.»
Τους μίλησες, ή μόνο χαμογέλασες;» ρώτησε ο αετός.
«Μα φυσικά όχι», είπε ο Δημήτρης. «Ήμουν ένας ξένος, απλώς ένα επισκέπτης στην πόλη τους. Αυτοί έπρεπε να πάρουν πρωτοβουλία και να είναι φιλικοί μαζί μου από την αρχή. Έπρεπε να δουν ότι κρύωνα και πεινούσα, και παρόλα αυτά ούτε ένας από αυτούς δεν μου έριξε μια δεύτερη ματιά, πόσο μάλλον μου προσέφερε μια μπουκιά φαγητό, ένα ποτήρι νερό, ή ένα ζεστό μέρος να ξαποστάσω! Όλα τα χωριά και οι κάτοικοι τους είναι το ίδιο: εχθρικοί και αδιάφοροι… εκτός, φυσικά, από το δικό μου χωριό. Όλοι γνώριζαν εμένα και την οικογένεια μου εκεί, ήταν φιλικοί και μας συμπαραστέκονταν. Αυτό το χωριό δεν έχει καμία σχέση με το δικό μου, και σίγουρα δεν είναι ένα μέρος όπου θα ήθελα να ζήσω».
«Ένα λεπτό», προειδοποίησε ο αετός. «Το μόνο που ακούω από εσένα είναι αυτό που ονομάζω ‘σκέψεις μομφής’.Καθόλου παράξενο λοιπόν το ότι δεν βρήκες κάποιο χωριό να σου αρέσει – είχες ήδη αποφασίσει ότι όλα τα χωριά και οι άνθρωποι δεν θα σε δεχτούν, οπότε αυτό ήταν και το μόνο που έβλεπες. Σύμφωνα με την ιστορία σου, η εντύπωση που δίνεται είναι πως ό,τι συνέβη εδώ ήταν φταίξιμο κάποιου άλλου.»
Ο Δημήτρης κατσούφιασε. «Ήταν.»
«Ας ξαναπάμε πίσω στο μάθημα, λοιπόν» είπε ο αετός, καταπνίγοντας ένα ελαφρύ αναστεναγμό. «Τι επιθυμείς;»
«Σου είπα ήδη. Επιθυμώ ένα ωραίο χωριό να εγκατασταθώ, μια δουλεία, μια γυναίκα να ερωτευτώ, να παντρευτώ και να κάνω οικογένεια.»
«Πώς περιμένεις να βρεις ένα ωραίο χωριό αν πλησιάζεις το κάθε ένα με την προδιάθεση ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι; Ότι δεν σε συμπαθούν και ότι είναι εχθρικοί και αδιάφοροι. Δεν κάνεις καμία προσπάθεια να είσαι φιλικός από την αρχή, να χαμογελάσεις, να κάνεις ερωτήσεις, ή ακόμα και να ζητήσεις κάτι το οποίο θέλεις. Περιμένεις να σε φροντίσουν οι άλλοι, και το χειρότερο, να διαβάσουν το μυαλό σου! Τι σόι βλακείες είναι αυτές;»Για ακόμη μια φορά ο κ. Αετός κοίταξε τον Δημήτρης μέσα στα μάτια. «Πώς πάει η μέθοδος σου λοιπόν;»
«Με ρωτάς αν παίρνω αυτό που θέλω; Ε, όχι. Δεν πάει καθόλου καλά, υποθέτω», είπε ο Δημήτρης σκεπτικά.
«Αλλά έτσι είναι ο κόσμος. Δεν μπορώ να τον αλλάξω.»
Ο κ. Αετός τον κοίταξε αυστηρά αλλά στοργικά. «Μην είσαι τόσο σίγουρος για αυτό νεαρέ!»
«Πάντως δεν συνέβη μέχρι τώρα!» φώναξε ο Δημήτρης.
Τι Θέλεις εναντίον Τι Δεν Θέλεις
Ο αετός τότε αποφάσισε να αλλάξει την προσέγγιση του και είπε, «Δημήτρη, θυμάσαι όταν εγώ και το καφέ πουλάκι μιλούσαμε για έναν άλλο τρόπο σκέψης; Λοιπόν, κάτι τέτοιο δεν σημαίνει να θέσεις στον εαυτό σου αυτές τις ερωτήσεις μόνο μια φορά. Σημαίνει να τις ρωτάς συνεχώς ώστε να σε βοηθήσουν να συγκεντρωθείς στο τι θέλεις κάθε στιγμή της ζωής σου. Όταν θέτεις και απαντάς αυτές τις ερωτήσεις, λες στον εγκέφαλο σου τι να προσέξει, καθώς ο εγκέφαλος σου έχει τη δυνατότητα να εστιάζει σε λίγα πράγματα κάθε φορά. Όταν λες στον εγκέφαλο σου τι δεν θέλεις, αυτό είναι και το πράγμα στο οποίο πάνω εστιάζει. Όλα τότε γίνονται αρνητικά. Αν το μόνο που θέλεις είναι να μην έχεις εχθρικούς ανθρώπους στη ζωή σου, αυτοί θα υπάρχουν οπουδήποτε και να κοιτάξεις! Αυτό λοιπόν, είναι ένα μικρό τεστ για να δούμε αν άκουγες. Τι θα έπρεπε να κάνεις αντί να λες στον εαυτό σου (και στον εγκέφαλο σου) τι δεν θέλεις;»
«Δεν ξέρω», απάντησε ο Δημήτρης. «Στον εαυτό μου λέω πάντα αυτό που δεν θέλω, γιατί με αυτό τον τρόπο προστατεύω τον εαυτό μου, καθώς έτσι βρίσκομαι σε επιφυλακή. Έτσι, δεν μπορούν να με ξεγελάσουν ή να με πληγώσουν.»
«Ας σε ρωτήσω πάλι, λοιπόν: λειτουργεί καλά αυτή η τεχνική; Έχει κρατήσει τον πόνο και την εξαπάτηση μακριά από τη ζωή σου;» ρώτησε ο κ. Αετός.
«Ξέρεις, νομίζω πως δεν το έκανε… αλλά νόμιζα ότι θα το κάνει. Απλά αυτός ήταν ο τρόπος που έμαθα για να προστατεύω τον εαυτό μου ενώ μεγάλωνα», απάντησε ο Δημήτρης.
«Μου φαίνεται ότι χρειάζεσαι κάποια νέα εργαλεία για να σε βοηθήσουν να προστατευτείς, Δημήτρη», είπε ο αετός. «Είσαι πρόθυμος να τα δεχτείς; Σου εγγυώμαι ότι θα αλλάξουν δραματικά τον τρόπο που σκέφτεσαι για πάντα. Αν είναι να σε βοηθήσω, τότε πρέπει να σταματήσεις να σκέφτεσαι τι δεν θέλεις. Αυτή τη στιγμή αυτός είναι εξ ορισμού ο τρόπος σκέψης σου. Θα χρειαστεί λίγη δουλειά για να ορίσουμε έναν νέο τρόπο. Δέχεσαι μια τέτοια πρόκληση;»
Ο Δημήτρης ήταν δύσπιστος. «Προσπαθείς να μου πεις ότι απλά με το να σκέφτομαι τι θέλω, θα αλλάξω τον κόσμο μου; Δεν έχω τέτοια δύναμη. Μη ξεχνάς ότι είμαι αποτυχημένος και βλάκας», είπε ο Δημήτρης ηττημένος.
Ο κ. Αετός απάντησε, «Κατά κάποιο τρόπο, ναι, αυτό σου λέω, αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι θα δημιουργήσεις κάτι καινούριο – απλά θα αρχίσει να προσέχεις αυτά που ήδη υπάρχουν. Βλέπεις, ξέρω ότι στην ζωή υπάρχουν καλά και κακά πράγματα. Είναι όλα εκεί συγχρόνως. Η εμπειρία που έχω από τον κόσμο γύρω μου καθορίζεται από το πού στρέφω την προσοχή μου. Τις περισσότερες φορές προσέχω αυτό που έχω προγραμματίσει τον εγκέφαλο μου να προσέχει. Πάρε την περίπτωση σου, για παράδειγμα. Λες συνεχώς στον εαυτό σου αυτό που δεν θέλεις, και έτσι ο εγκέφαλος αυτόματα διαλέγει μόνο αυτό. Από τη στιγμή που μπορείς να συγκεντρωθείς σε λίγα πράγματα κάθε φορά, εσύ προσέχεις τα κακά πράγματα, λες στον εαυτό σου ότι αυτό είναι ό,τι υπάρχει, και μετά δημιουργείς (ή ενισχύεις) την πεποίθηση αυτή.Στην περίπτωση σου, αυτός είναι ο λόγος που πιστεύεις ότι όλοι οι άνθρωποι είναι κακοί. Την ίδια στιγμή συμβαίνουν καλά και θετικά πράγματα γύρω σου, αλλά εξαιτίας της αρνητικής στάσης σου, δεν είσαι σε θέση να δώσεις σημασία σε αυτά. Δεν θα ήθελες να αρχίσεις να παρατηρείς τα καλά πράγματα αντί των κακών;»
«Θα ήθελα κάτι τέτοιο, αλλά δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω. Έχεις κάποια συμβουλή;» ρώτησε ο Δημήτρης ένθερμα.
«Ω, μα ήδη άρχισες», είπε ο αετός σοφά. «Όταν απάντησες στις ερωτήσεις μου σχετικά με το τι θέλεις, τι θα σου έδινε αυτό, πώς θα το ξέρεις όταν θα το έχεις αποκτήσεις και θα έχεις φτάσει πραγματικά εκεί, όταν απάντησες σε αυτά λοιπόν, είχες ήδη αρχίσει να εκπαιδεύεις το μυαλό σου να κοιτάει τα καλά πράγματα στη ζωή.»
«Μου φαίνεται αρκετά εύκολο κάτι τέτοιο. Είσαι σίγουρος ότι θα δουλέψει;»
«Δουλεύει για ‘μένα, το καφέ πουλάκι και εκατοντάδες άλλους. Απλά εξαρτάται από το αν είσαι ή όχι διατεθειμένος να χρησιμοποιήσεις τις ερωτήσεις για όλες τις πλευρές της ζωής σου, ξανά και ξανά, μέχρι να γίνουν ο αυτόματος τρόπος σκέψης σου, άσχετα με τις συγκυρίες στις οποίες θα βρίσκεσαι κάθε φορά. Τι θέλεις να κάνεις, λοιπόν;»
«Θέλω να αλλάξω τη ζωή μου εδώ και τώρα», είπε ο Δημήτρης. «Ας αρχίσουμε.»
«Επίτρεψε μου λοιπόν να βεβαιωθώ ότι ακόμα θέλεις αυτά που είπες ότι θέλεις νωρίτερα. Είπες ότι επιθυμείς να βρεις ένα ωραίο χωριό, να βρεις μια ασχολία που σου αρέσει, να βγάλεις χρήματα, να βρεις μια γυναίκα που θα θέλεις να παντρευτείς, να κάνεις οικογένεια και να ζήσεις χαρούμενα για το υπόλοιπο της ζωής σου. Σωστά;»
«Ναι, μου αρέσουν πολύ όπως ακούγονται όλα αυτά, και θέλω να ξεκινήσω αμέσως. Αρκετά σπατάλησα τη ζωή μου. Μπορούμε να βρούμε ένα άλλο χωριό; Είμαι έτοιμος!»
«Ακολούθησε με» είπε ο κ. Αετός, ενώ ξεκίνησε να πετάξει. «Θα πρέπει να περπατάς γρήγορα για να μη μείνεις πίσω.»
Στο Χωριό
Προς το τέλος της ημέρας έφτασαν σε ένα ευχάριστο χωριό. Ο Δημήτρης αυτή τη φορά μπήκε με διαφορετική συμπεριφορά, χαμογελώντας και χαιρετώντας τους ανθρώπους που συναντούσε. Οι περαστικοί ανταπέδιδαν το χαμόγελο και κάποιοι σταμάτησαν για να τον ρωτήσουν που μεγάλωσε. Είχε ακόμα και μια δυο σύντομες συζητήσεις σχετικά με μέρη στα οποία θα μπορούσε να μείνει μέχρι να βρει πιο μόνιμο κατάλυμα.
Ο Δημήτρης έφτασε σε έναν από τους ξενώνες που του πρότειναν και εκεί βρήκε ένα ευχάριστο δωμάτιο, όχι πολύ ακριβό, όπου θα μπορούσε επίσης να έχει πρωινό και βραδινό. Μόλις κάθισε στο κρεβάτι άρχισε να συνειδητοποιεί ότι τα πράγματα έδειχναν καλά. Προς το παρόν, θα είχε μια στέγη πάνω από το κεφάλι του, θα ήταν ζεστός, και θα έτρωγε τακτικά. Είχε καταφέρει να πάρει κάποια από αυτά που ήθελε, και είχε περάσει λιγότερο από μία μέρα από τότε που άρχισε τον νέο τρόπο σκέψης του. Μετά το δείπνο είχε έρθει η ώρα για τον κ.Αετό να αναχωρήσει. Συμφώνησαν να συναντηθούν το επόμενο πρωί για ακόμη μια επισκόπηση των ερωτήσεων, και για να καταστρώσουν ένα σχέδιο για την ημέρα. Καθώς ο κ.Αετός πετούσε στον έναστρο ουρανό, ο Δημήτρης τον ευχαριστούσε δυνατά.
Ο Δημήτρης ξύπνησε το επόμενο πρωί και είδε το φως του ήλιου χύνεται από το παράθυρο. Παρατήρησε τους λευκούς τοίχους, και για μια στιγμή, δεν μπορούσε να καταλάβει που βρισκόταν. Μετά θυμήθηκε τι συνέβη εχθές – η κρίσιμη καμπή στη ζωή του. Επίσης, γνώριζε ότι δεν θα είχε βρει αυτό το ζεστό μέρος για να κοιμηθεί και να φάει χωρίς το καφέ πουλάκι και τον κ. Αετό. Έριξε μια ματιά στο ρολόι, και σηκώθηκε από το κρεβάτι. Πεινούσε και ήθελε να φάει πρωινό πριν συναντηθεί με τον αετό.
Μετά το πολύ ικανοποιητικό πρωινό με αυγά, λουκάνικα και κέικ, ξεκίνησε για να βρει τον κ. Αετό. Και οι δυο τους είχαν ξεκουραστεί καλά, και ανυπομονούσαν να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα του ταξιδιού του Δημήτρης. Για ακόμη μια φορά ο Δημήτρης ευχαρίστησε τον αετό θερμά για όλα όσα είχε κάνει. Ήξερε βαθιά μέσα του ότι ποτέ ξανά δεν θα ήταν ο ίδιος.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου