Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ Δ' Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΔΕΡΦΩΝ

 

Συνέχεια Μέρος 8ο

Σχεδιάζοντας την Ημέρα
«Εχθές είπες ότι ήθελες να βρεις ένα ευχάριστο χωριό για να εγκατασταθείς», σχολίασε ο κ. Αετός, καθώς οι δυο τους περπατούσαν στο κέντρο της πόλης.
«Πώς σου φαίνεται αυτό το χωριό μέχρι τώρα; Θα το σκεφτόσουν να μείνεις εδώ;»
Ο Δημήτρης είπε ότι μέχρι τώρα ήταν όπως το ονειρευόταν αλλά δεν θα ήθελε να πάρει την τελική του απόφαση μέχρι να δει αν θα μπορούσε να βρει κάποια δουλειά που να του ταιριάζει.
«Ε τότε, Δημήτρη, τι θα ήθελες να επιτύχεις σήμερα;» είπε ο αετός και κούρνιασε στην κορυφή ενός πηγαδιού, κοιτώντας κάτω στο νερό.
«Για να είμαι ειλικρινής, ανησυχώ για κάτι», είπε ο Δημήτρης, παίζοντας νευρικά με το ρολόι τσέπης του. «Ξέρεις, ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα τυχερός, και πρέπει να παραδεχτώ ότι φοβάμαι γιατί όλα τα καλά πράγματα που μου συνέβησαν χθες μπορεί να εξάντλησαν την τύχη μου. Ζητάω μια υπέροχη ζωή, άλλα δεν μου αξίζουν όλα τα πράγματα τα οποία ονειρεύτηκα. Πιθανότατα δεν θα μπορέσω να βρω μία δουλειά, ή τουλάχιστον μία δουλειά που μου αρέσει.»
Ο κ. Αετός σήκωσε το δεξί του φτερό σε ένδειξη διαμαρτυρίας. «Για μια στιγμή. Δε φαίνεται σα να θυμάσαι πολλά από το χθεσινό μας μάθημα. Με τι πράγματα γεμίζεις τώρα το κεφάλι σου; Ξέρω ότι είναι δύσκολο να παραμείνεις συγκεντρωμένος και να αλλάξεις τις παλιές συνήθειες, αλλά μπορείς να τα πας καλύτερα απ’ ότι τα πήγες μέχρι τώρα. Σκέψου για μια στιγμή. Ποιο ήταν το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθες εχθές;»
Ο Δημήτρης σκέφτηκε για ένα λεπτό, νιώθοντας για μια στιγμή χαζός που είχε ξεχάσει τόσο σύντομα. «Α, πρέπει να σκέφτομαι αυτό που θέλω, και όχι αυτό που δεν θέλω. Σωστά;»
«Πολύ σωστά!» φώναξε ο αετός. «Τώρα ας αρχίσουμε ξανά. Λοιπόν, τι θέλεις σήμερα;»
«Αυτό που θέλω είναι να γνωρίσω περισσότερους κατοίκους και να ψάξω για μία εργασία», απάντησε ο Δημήτρης.
«Νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος για να το κάνω αυτό είναι να πάω στην πλατεία, να σεργιανίσω, να σταματήσω σε κάθε μαγαζί και σε κάθε επιχείρηση και να ρωτήσω αν έχουν κάποια κενή θέση που θα μου ταίριαζε.»
«Αυτό μάλιστα. Κάτι τέτοιο ακούγεται σαν μια καλή αρχή», είπε ο κ. Αετός ενθαρρυντικά. «Ποιο είναι το επόμενο πράγμα που πρέπει να λάβεις υπόψη σου;»
Ο Δημήτρης κατσούφιασε. «Μπορείς να μου θυμίσεις;»
«Φυσικά. Η επόμενη ερώτηση είναι, ‘Τι θα σου φέρει αυτό ή τι καλό θα κάνει αυτό για εσένα;’»
«Αχ, ναι», είπε ο Δημήτρης. «Τώρα θυμάμαι! Λοιπόν, θα είναι με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Θα γνωρίσω κι άλλους κατοίκους και θα ψάξω για δουλειά συγχρόνως.»
«Και ποια ήταν η τελευταία ερώτηση που είπαμε χθες;»
«Αυτό το ξέρω, μόνο δώσε μου ένα λεπτό. Για να δούμε… είναι: ‘Πώς θα ξέρω ότι καταφέρνω αυτό για το οποίο ξεκίνησα;’. Και σε αυτή την περίπτωση, η απάντηση είναι ότι θα γνωρίσω φιλικούς ανθρώπους, θα συλλέξω πληροφορίες για πιθανές δουλειές, και έτσι θα βρω μια ή περισσότερες και θα σκεφτώ αν θα μπορούσε κάποια να είναι η δουλειά που ψάχνω στη ζωή μου.»
Ο κ. Αετός κούνησε το κεφάλι του συμφωνώντας. «Λοιπόν, είχες έναν καλό ύπνο και ένα καλό πρωινό. Είσαι έτοιμος να ξεκινήσεις;»
«Ναι, και εδώ που τα λέμε, δεν μπορώ να περιμένω. Νιώθω σαν όλη η ζωή μου να ανοίγεται ξαφνικά μπροστά μου. Είναι πραγματικά συναρπαστικό.»
Ο Δημήτρης ξεκίνησε καμαρωτά τον περίπατο του στην πλατεία της πόλης. Πέρασε όλο το πρωί μπαίνοντας σε κάθε μαγαζί και γραφείο που μπορούσε να βρει, συστήνοντας τον εαυτό του στον ιδιοκτήτη ή στον υπάλληλο, και ρωτώντας για κενές θέσεις που θα μπορούσαν να έχουν ή αν ήξεραν για κάποιες σε άλλες επιχειρήσεις. Ο κ. Αετός παρακολουθούσε από ένα δέντρο εκεί κοντά.
Το μεσημέρι, όλα τα καταστήματα έκλεισαν για το γεύμα. Ο Δημήτρης είχε πάρει μαζί του ένα μικρό δεματάκι από το πρωινό, αποτελούμενο από λίγο ψωμί, τυρί και ένα μήλο. Είχε μόλις γυρίσει από μια απογοητευτική συνάντηση με έναν καταστηματάρχη και τα παλιά του αρνητικά αισθήματα επέστρεφαν. Μόλις κάθισε σε ένα παγκάκι για να φάει το μεσημεριανό του, ο κ. Αετός κάθισε δίπλα του και τον ρώτησε για το πρωινό του.

Η Δύναμη Ενός Ανθρώπου
Ο Δημήτρης άρχισε αμέσως να διηγείται για την εχθρότητα και την κακία του τελευταίου καταστηματάρχη που συνάντησε. Είπε ότι ο άνθρωπος ήταν εντελώς αγενής, ότι τον εξευτέλισε για τα προσόντα του και την εμπειρία του και ότι ουσιαστικά τον είχε διώξει από το μαγαζί του.
«Το ήξερα ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί», είπε ο Δημήτρης με ένα στόμα γεμάτο από μήλο. «Όλα αυτά τα χωριά είναι ίδια. Οι άνθρωποι είναι εχθρικοί και δεν θα έδιναν σε έναν ξένο μία ευκαιρία. Πρέπει να προχωρήσω στο επόμενο χωριό.»
Ο κ. Αετός έμοιασε ανήσυχος και ρώτησε, «Ήταν έτσι σε κάθε μέρος που μπήκες;»
«Ε, όχι ακριβώς… όχι σε κάθε μέρος», παραδέχτηκε ο Δημήτρης.
«Πόσες φορές αντιμετώπισες μια κακή συμπεριφορά σήμερα το πρωί;» ρώτησε ο αετός. «Να είσαι ειλικρινής.»
Ο Δημήτρης κατάπιε. «Λοιπόν, νομίζω ότι ήταν μόνο αυτή η τελευταία, άλλα αυτός ο άνθρωπος ήταν πολύ κακός μαζί μου. Μου χάλασε όλο μου το πρωί!»
«Πρέπει να είναι ένας παντοδύναμος άνθρωπος», είπε ο αετός σοφά.
«Τι εννοείς;» ρώτησε ο Δημήτρης.
«Αν είχες τόσες καλές συναντήσεις αυτό το πρωί και αυτός ο άνδρας ήταν ικανός να σε κάνει να τις ξεχάσεις όλες αυτές με λίγες μόνο λέξεις, θα έλεγα ότι ήταν πολύ δυνατός, τουλάχιστον στο μυαλό σου. Αυτό είναι δική σου επιλογή.»
«Τι εννοείς, είναι δική μου επιλογή;» είπε ο Δημήτρης και τα μάγουλα του κοκκίνιζαν. «Δεν τον έκανα εγώ κακό – ήταν κακός πριν τον συναντήσω!»
«Ενώ αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, εσύ μόνος σου επέλεξες να του δώσεις την δύναμη να σου χαλάσει ολόκληρο το πρωί σου», είπε ο αετός.
«Και πώς προτείνεις να το αλλάξω αυτό;» ρώτησε ο Δημήτρης.
«Γυρνώντας πίσω σε ότι σου δίδαξα εχθές.»
«Τις ερωτήσεις;» είπε ο Δημήτρης. «Μα πώς θα αλλάξουν αυτές τον κακό αυτό άνθρωπο;».
«Δεν θα αλλάξουν αυτόν. Αυτό που θα αλλάξουν είναι το πώς σκέφτεσαι εσύ για την αλληλεπίδραση που είχες μαζί του», είπε ο κ. Αετός και δίπλωσε τα φτερά του.
«Δε νομίζω ότι καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοείς», παραδέχτηκε ο Δημήτρης.
«Τότε ίσως πρέπει να σου διδάξω περισσότερα για τις ερωτήσεις και την χρήση τους. Βλέπεις, όταν ξεφεύγεις από την πορεία σου, όπως και έγινε με το τελευταίο μαγαζί, μπορείς να χρησιμοποιήσεις τις ερωτήσεις για να ξαναμπείς στην πορεία σου. Όταν πιάνεις τον εαυτό σου μπερδεμένο, θυμωμένο ή αναστατωμένο, απλώς κάνε μία παύση και ρώτα στον εαυτό σου τις ερωτήσεις και δες αν αυτό που είπες αρχικά είναι ακόμα το ίδιο», είπε ο κ. Αετός.
«Αν αυτό που επιθυμείς παραμένει το ίδιο, τότε ξαναπέρασε μια φορά και τις υπόλοιπες ερωτήσεις και θύμισε στον εαυτό σου ποιο όφελος θα έχεις όταν φτάσεις στην κατάληξη. Επίσης, επιβεβαίωσε πώς θα ξέρεις πότε φτάνεις κοντά στο στόχο σου και πότε τον έχεις φτάσει. Μετά πρόσεξε που βρίσκεσαι τώρα, και αποφάσισε αν προχωράς μπροστά ή πίσω. Αποφάσισε τι πρέπει να κάνεις για να ξαναβρείς την πορεία σου ή να μείνεις σε αυτήν. Τόσο απλά.
Από την άλλη, αν, για κάποιο λόγο, αυτό που θέλεις έχει αλλάξει, μπορείς να κάνεις μια καινούρια αρχή θέτοντας στον εαυτό σου όλες τις ερωτήσεις.
Εξακρίβωσε τη νέα έκβαση (Τι θέλω;), αποφάσισε ποια οφέλη θα έχεις (Τι θα μου δώσει αυτό;) και τέλος, τι στοιχεία θα έχεις ότι κάνεις πρόοδο και φτάνεις τον στόχο σου (Πώς θα το ξέρω;). Και πάλι, μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτή την στρατηγική σκέψης σε κάθε περίσταση ώστε να θέσεις ένα καινούριο στόχο ή να επιβεβαιώσεις αυτόν που ήδη ισχύει. Αρκετά απλό, δεν συμφωνείς;», είπε ο κ. Αετός.
«Ναι, υποθέτω ότι είναι απλό, εντάξει, άλλα το να θυμάμαι να χρησιμοποιώ αυτή τη μέθοδο δεν είναι τόσο απλό… τουλάχιστον για εμένα», απάντησε ο Δημήτρης.
Ο κ. Αετός ακούμπησε το φτερό του στον ώμο του Δημήτρη. «Μην αποθαρρύνεσαι Δημήτρη. Είναι μόνο η δεύτερη σου μέρα, και σύντομα θα γίνει δεύτερη φύση σου, απλά συνέχισε την εξάσκηση. Έτσι μαθαίνουμε όσα αξίζει πραγματικά να μάθουμε. Με την επανάληψη. Χωρίς να το καταλάβεις, θα δεις ότι αυτή η νέα στρατηγική σκέψης θα συμβαίνει αυτόματα, χωρίς καθόλου κόπο από μέρους σου.»
«Θα συμβεί αυτό, αλήθεια; Συνέχεια φαίνεται ότι εγώ τα πάω χάλια σε ότι οι άλλοι βρίσκουν εύκολο», είπε ο Δημήτρης.
«Είμαι σίγουρος ότι θα συμβεί», απάντησε ο κ. Αετός. «Μόνο πρέπει να μου υποσχεθείς ότι θα συνεχίσεις την εξάσκηση κάθε μέρα. Προτείνω να βρεις ένα τρόπο ως υπενθύμιση, ώστε να μην το ξεχάσεις και καταλήξεις πάλι στην απελπισία. Τι μπορείς να κάνεις για να θυμάσαι κάτι τέτοιο;» ρώτησε ο αετός.
Ο Δημήτρης σκέφτηκε για λίγο. «Λοιπόν, πάντα κουβαλάω αυτή την πέτρα στην τσέπη σαν φυλακτό καλής τύχης. Αν και δεν έχει δουλέψει πολύ καλά από τότε που άφησα το σπίτι, την κράτησα. Ίσως μπορώ να γράψω τις ερωτήσεις σε ένα χαρτί, και να το τυλίξω γύρω από την πέτρα και να τα δέσω μαζί με ένα σπάγκο. Με αυτό τον τρόπο κάθε φορά που θα πιάνω την πέτρα στην τσέπη μου, θα νιώθω το χαρτί με τις ερωτήσεις και θα θυμάμαι να τις έχω στο μυαλό μου. Και αν τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα, θα λύνω τον σπάγκο, θα ξετυλίγω το χαρτί και θα διαβάζω τις ερωτήσεις. Πώς σου φαίνεται αυτή η ιδέα;» ρώτησε ο Δημήτρης.
«Νομίζω ότι είναι μια έξοχη ιδέα», είπε ο κ. Αετός, περήφανος για τον μαθητή του. «Πολύ δημιουργική, Δημήτρη.»
«Θα το κάνω τώρα πριν αρχίσω ξανά το απόγευμα.»

Μετά το μεσημεριανό γεύμα ο Δημήτρης συνέχισε την αναζήτηση εργασίας, μπαίνοντας σε κάθε επιχείρηση και ρωτώντας για κάποια κενή θέση. Ο κ. Αετός πήρε έναν υπνάκο στο δέντρο του. Το απόγευμα έμοιαζε να φεύγει γρήγορα. Καθώς το σούρουπο πλησίαζε, και τα πρώτα αστέρια φάνηκαν στον ουρανό, ένας πολύ κουρασμένος, άλλα ικανοποιημένος Δημήτρης κατευθύνθηκε προς τον ξενώνα του. Ο κ. Αετός πέταξε δίπλα του και τον ρώτησε για το απόγευμα του. Ήθελε πολύ να μάθει αν ο Δημήτρης θυμήθηκε να χρησιμοποιήσει τις νέες του δεξιότητες σκέψης.
Ο Δημήτρης έδωσε μία φλογισμένη αναφορά για το πόσους ανθρώπους γνώρισε, πόσο φιλικοί και εξυπηρετικοί ήταν οι περισσότεροι, πώς, όταν συνάντησε λίγους αδιάφορους και αγενείς, μπόρεσε να αγγίξει την πέτρα του με το χαρτί και να θυμηθεί τα ερωτήματα ώστε να παραμείνει στην σωστή πορεία. Ήταν επίσης έκπληκτος από το πόσες πιθανές δουλειές του προσφέρθηκαν. Τώρα απλά θα έπρεπε να επιλέξει μία.
«Μόνο σκέψου», φώναξε ο Δημήτρης, «σε λιγότερο από δύο μέρες κατάφερα από ένας άστεγος, απελπισμένος άνθρωπος να γίνω ένας άνθρωπος με ένα καινούριο χωριό, νέους φίλους, με ευκαιρίες εργασίας, και κυρίως, με έναν νέο τρόπο σκέψης για τη ζωή μου. Σε ευχαριστώ και πάλι, κ. Αετέ», είπε ο Δημήτρης με φανερή ευγνωμοσύνη στη φωνή του.
Φάνηκε ότι ο Δημήτρης είχε πράγματι πιάσει το νόημα. Ο κ. Αετός ένιωσε ένα κύμα υπερηφάνειας ψηλά στο στήθος του. «Παρακαλώ πολύ, Δημήτρης. Δεν σου είπα ότι θα δουλέψει;»
«Μου το είπες, άλλα έπρεπε να το δω για να το πιστέψω. Τώρα πρέπει να το κάνω να διαρκέσει.».
«Ω, μα θα το κάνεις! Όλοι οι μαθητές μου το κάνουν. Θα μείνω μαζί σου όσο χρειαστεί για να βεβαιωθώ ότι χρησιμοποιείς την μέθοδο με συνέπεια και ότι απάντησες όλες τις ερωτήσεις σου», τον διαβεβαίωσε ο κ. Αετός.

Η Επιτυχία
Την επόμενη μέρα ο Δημήτρης δέχτηκε την δουλειά που πίστευε ότι ταιριάζει καλύτερα σε αυτόν, και στην οποία θεωρούσε ότι θα είναι επιτυχημένος μακροπρόθεσμα. Καθώς οι μέρες έγιναν εβδομάδες, γινόταν όλο και καλύτερος στη δουλειά του και πίστευε όλο και πιο πολύ στον εαυτό του. Υπήρξαν κάποιες φορές που απογοητεύτηκε και αποθαρρύνθηκε, άλλα ο κ. Αετός δεν ήταν πότε πολύ μακριά. Σύντομα έφτασε στη θέση όπου κάθε φορά που συναντούσε κάποιο εμπόδιο, θυμόταν να βάλει το χέρι του στην τσέπη και να πιάσει την πέτρα του, η οποία του θύμιζε τις τέσσερις ερωτήσεις. Και τότε ξαναέμπαινε στην σωστή πορεία.Τα ερωτήματα ήταν σαν ένα μικρό κουτάκι με θαύματα τα οποία άρχισαν να έχουν δραματικό αντίκτυπο στην συμπεριφορά του, καθώς και στις συνθήκες ζωής του. Όσο οι εβδομάδες περνούσαν γινόταν πιο χαρούμενος και πιο ικανοποιημένος. Ο κ. Αετός είχε γυρίσει πίσω στο σπίτι του και είχε, το δίχως άλλο, αναλάβει νέους μαθητές.
Καθώς η επιτυχία του Δημήτρη όλο και αυξανόταν στο επάγγελμα του, ήταν σε θέση να αποταμιεύσει αρκετά χρήματα και ακόμα να νοικιάσει ένα μικρό σπίτι όπου θα μπορούσε να έχει την ιδιωτική του ζωή και να χασομεράει στον κήπο του τις ελεύθερες ώρες του. Και τώρα που είχε ελεύθερο χρόνο άρχισε να λαχταρά συντροφιά.
Μια και χρησιμοποιούσε πλέον αυτόματα τις τέσσερις ερωτήσεις όταν ένιωθε ότι θέλει κάτι καινούριο στη ζωή του, κάθισε ένα βράδυ κάτω, μετά το δείπνο, και άρχισε να γράφει τις απαντήσεις του στα ερωτήματα που αφορούσαν το να βρει μία κατάλληλη γυναίκα. Όταν τελείωσε το γράψιμο, πήγε στο κρεβάτι του, ικανοποιημένος με τη δουλειά που είχε κάνει μόνος του.
Τις επόμενες εβδομάδες άρχισε να πηγαίνει σε κοινωνικές εκδηλώσεις και να γνωρίζει νέους ανθρώπους της ηλικίας του. Κατά τη διάρκεια αυτών των δραστηριοτήτων, έψαχνε πάντα για μία νεαρή κοπέλα, η οποία θα εκπλήρωνε τα κριτήρια του. Τελικά, ένα βράδυ που βρισκόταν σε μία τέτοια εκδήλωση την πρόσεξε στο απέναντι δωμάτιο. Η Δώρα ήταν όμορφη και ντροπαλή, με έναν γλυκό χαμόγελο, και ήταν ειλικρινής και φιλική με κάθε άνθρωπο που γνώριζε. Κάποιος του είπε πως ήταν η κόρη του μυλωνά. Όταν της συστήθηκε, ένιωσε αμέσως να έλκεται από τα μεγάλα, μαύρα μάτια της, και την απαλή, φιλική φωνή της. Την έπιασε συχνά να τον κοιτάει από το απέναντι δωμάτιο. Πριν η βραδιά τελειώσει, της ζήτησε να χορέψουν. Η Δώρα έμοιαζε να ταιριάζει τέλεια μέσα στα χέρια του και οι δυο τους κινιόντουσαν σαν να ήταν ένα. Μετά από αυτό το βράδυ έγιναν αχώριστοι.
Ο Δημήτρης άρχισε να της μιλάει για τις τέσσερις υπέροχες ερωτήσεις που τελικά τους φέρανε μαζί. Την ρώτησε αν θα ήθελε να τις διδαχτεί και λίγο πολύ όπως ο κ. Αετός έκανε με τον Δημήτρη, έτσι και οι δυο τους εφάρμοσαν τον διάλογο μαζί.
Καθώς ερωτεύονταν ο ένας τον άλλο όλο και πιο πολύ άρχισαν να μιλάνε για γάμο. Μια μέρα η Δώρα είπε, «Δημήτρη, ας χρησιμοποιήσουμε τις τέσσερις ερωτήσεις για να σχεδιάσουμε κάθε πλευρά της ζωής μας μαζί». Κάθισαν λοιπόν εκείνο το απόγευμα, συζήτησαν και έγραψαν μαζί τις απαντήσεις τους στις τέσσερις ερωτήσεις καθώς έκαναν σχέδια για το μέλλον.
Σε δυο μήνες ο Δημήτρης ζήτησε από τον πατέρα της Δώρας το χέρι της σε γάμο. Η άδεια δόθηκε και παντρεύτηκαν μία όμορφη μέρα μέσα σε ένα λιβάδι από αγριολούλουδα πίσω από το σπίτι του πατέρα της. Μετά το τέλος της γαμήλιας ημέρας, οι δυο τους έφυγαν με μία άμαξα για ένα κοντινό ξενώνα δίπλα σε έναν καταρράκτη για να περάσουν το μήνα του μέλιτος.
Και μετά το μήνα του μέλιτος, επέστρεψαν στο μικρό σπίτι του Δημήτρη και ξεκίνησαν τη ζωή τους μαζί, ακριβώς όπως είχαν σχεδιάσει, χρησιμοποιώντας τις τέσσερις ερωτήσεις σαν οδηγό.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…