Ένας Νέος Τρόπος Σκέψης
«Συμφωνώ απόλυτα, και αυτός είναι και λόγος για τον οποίο στον έφερα» είπε το πουλάκι ενθουσιασμένο και γύρισε προς τον Δημήτρη, «Είσαι πρόθυμος να μάθεις έναν νέο τρόπο σκέψης;»
Ο Δημήτρης αποκρίθηκε, «Σου είπα και το πρωί ότι είμαι απελπισμένος και θέλω βοήθεια. Μου είναι δύσκολο να φανταστώ ότι απλά το να σκεφτώ διαφορετικά θα μου βρει μια δουλειά και μια καινούρια ζωή. Νιώθω ότι κάτι πρέπει να έχω κάνει λάθος κάποια στιγμή και τώρα τιμωρούμαι γι’ αυτό. Από την άλλη, αν αυτό νομίζετε και οι δύο ότι χρειάζομαι, είμαι πρόθυμος να κάνω μία προσπάθεια. Δεν είμαι σίγουρος ότι θα δουλέψει, και δεν είμαι σίγουρος αν μπορώ να αλλάξω, άλλα και οι δυο σας φαίνεται να έχετε καλύτερες ζωές από εμένα, οπότε ίσως να έχετε πράγματι κάτι να μου διδάξετε ώστε να μπορέσω να ξεφύγω από αυτή την κατάσταση.»
«Ε, λοιπόν αν είσαι σίγουρος ότι είσαι έτοιμος να αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου, ας αρχίσουμε με κάποιες ερωτήσεις. Η πρώτη είναι: τι θέλεις;» είπε ο αετός.
«Μισό λεπτό!» διαμαρτυρήθηκε ο Δημήτρης. «Αυτή είναι η ίδια ερώτηση που με ρώτησε το πουλάκι όταν με ξύπνησε σήμερα το πρωί. Τι συμβαίνει με ‘σας τους δυο; Είπα ήδη τι θέλω!». Είχε αρχίσει να εκνευρίζεται.
Ο κ. Αετός συνοφρυώθηκε. «Μια και δεν ήμουν εκεί, πρέπει να σε ρωτήσω τις ίδιες ερωτήσεις για να μπορέσω να σε βοηθήσω να πάρεις αυτό που θέλεις. Ακούγεσαι ενοχλημένος, αλλά αν είχες θέσει στον εαυτό σου αυτές τις πολύ σημαντικές ερωτήσεις πριν ξεκινήσεις το ταξίδι σου, ίσως τώρα να μην ήσουν σε αυτό το χάλι. Άσε με λοιπόν να σε ξαναρωτήσω… είσαι πραγματικά έτοιμος να αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι; Γιατί αυτό που θα σε διδάξω είναι μια νέα στρατηγική σκέψης. Θα κάνει την διαφορά μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας στη ζωή σου. Αν δεν είσαι έτοιμος να διδαχθείς μια καινούρια στρατηγική σκέψης, δεν θα σπαταλήσω τον χρόνο μου σε ‘σένα. Μπορείς απλά να πηγαίνεις, και να σκοντάφτεις για την υπόλοιπη ζωή σου όπως ακριβώς έκανες πάντα. Ποια είναι η απόφαση σου;»
«Συγνώμη», είπε ο Δημήτρης, «θέλω όντως να μάθω. Απλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς, ρωτώντας τις ίδιες ερωτήσεις, βοηθάει. Αυτό είναι όλο.» Ο Δημήτρης στραβομουτσούνιαζε ακόμα, αλλά φαινόταν πρόθυμος να ακούσει.
Σε αυτό το σημείο το καφέ πουλάκι είπε. «Δημήτρη, θα σε αφήσω στα έμπειρα χέρια του κ. Αετού. Έχω μια φωλιά να καθαρίσω και να προετοιμαστώ για την άνοιξη, και τα μικρά μου σύντομα θα βγουν από τα αυγά τους. Καλή σου τύχη. Άκουσε τον κ. Αετό και κάνε ό,τι σου πει. Αυτός μου δίδαξε όλα όσα ξέρω. Είμαι ευτυχισμένος χάρη στις νέες δεξιότητες που δίδαξε σε ‘μένα και στην οικογένεια μου όταν ήμουν ένα μικροσκοπικό νεογνό ακόμα.»
Χαιρέτησε τον κ. Αετό, έδωσε στον Δημήτρη ένα ευγενικό τσίμπημα στο μάγουλο και πέταξε μακριά πριν ο Δημήτρης προλάβει να το ευχαριστήσει. Αυτός χαιρετούσε μέχρι που το πουλάκι χάθηκε. Τότε στράφηκε προς τον κ. Αετό, ακόμη κάπως φοβισμένος και επιφυλακτικός, αλλά γνωρίζοντας ότι δεν είχε τίποτα να χάσει.
«Ας αρχίσουμε λοιπόν!» είπε ο αετός. «Θα σε ξαναρωτήσω. Ερώτηση πρώτη: Τι θέλεις;»
Ο Δημήτρης είπε: «Θέλω να πάω σπίτι.»
«Πώς θα σε ωφελήσει το να πας σπίτι;»
«Θα μου παρέχει τροφή και στέγη και θα βάλει τέλος στην μοναξιά μου» απάντησε ο Δημήτρης. Οι ερωτήσεις είχαν αρχίσει να ακούγονται παρηγορητικές και οικίες.
«Αν είχες φαγητό και στέγη και δεν ήσουν μόνος πια, τι καλό θα έκανε αυτό για ‘σένα που είναι ακόμη πιο σημαντικό;» ρώτησε ο κ. Αετός.
«Θα μου έδινε πίσω την οικογένεια μου και την κοινότητα μου.»
«Τίποτα άλλο;»
Ο Δημήτρης απάντησε. «Θα είχα γαλήνη και δεν θα χρειαζόταν να περιπλανιέμαι πια.»
«Πώς όμως θα ξέρεις ότι έφτασες τους στόχους σου;»
«Λοιπόν, τι σε σταματάει από το να τα έχεις όλα αυτά τώρα;» συνέχισε ο αετός.
«Είμαι χαμένος», απάντησε ο Δημήτρης, ελαφρώς απογοητευμένος ακόμη μια φορά από την επανάληψη. «Αυτές είναι οι ίδιες ερωτήσεις που μου έκανε και το καφέ πουλάκι, και στις οποίες απάντησα. Οι ερωτήσεις του με οδήγησαν σε εσένα, αλλά ακόμα δεν καταλαβαίνω πώς θα φτάσω σπίτι μου!»
Ο αετός απάντησε ευγενικά, «Καταλαβαίνω, αλλά σε παρακαλώ εμπιστέψου με. Αυτές οι ερωτήσεις θα είναι ο χάρτης σου για το σπίτι. Κατανοώ ότι έφυγες από το σπίτι επειδή ο μεγαλύτερος αδερφός σου είναι αυτός που θα κληρονομήσει το παντοπωλείο, και ότι δεν υπάρχει μέρος για ‘σένα εκεί. Όταν απάντησες τις ερωτήσεις μου, δεν ανέφερες ποτέ το να αποκτήσεις μια δουλειά ή το πώς θα βγάλεις τα προς το ζην. Ήσουν αποκλειστικά απασχολημένος με το που θα μπορούσες να πας, σωματικά. Περιμένεις από τον πατέρα σου και τον αδερφό σου να σου παρέχουν ότι χρειάζεσαι;»
Τριγύρω επικρατούσε άπνοια καθώς ο Δημήτρης αναλογιζόταν αυτή την κρίσιμη ερώτηση. Μετά είπε: «Υποθέτω ότι αυτό δεν το είχα σκεφτεί. Ήμουν τόσο προσκολλημένος στο να βρω τον δρόμο για το σπίτι και να ανακτήσω όλες τις ανέσεις της νεότητας μου, που πρέπει να παρέλειψα αυτή την πλευρά. Φυσικά ο πατέρας μου και ο αδερφός μου δεν μπορούν να φροντίζουν για ‘μένα. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Διονύσης κι εγώ ξεκινήσαμε αυτό το ταξίδι έτσι κι αλλιώς. Πέρα απ’ αυτό, είμαι ενήλικας πια και πρέπει να μάθω να φροντίζω εγώ για τον εαυτό μου. Απλά δεν ξέρω πώς». Ο Δημήτρης ακούστηκε ηττημένος.
«Εντάξει,» είπε ο αετός, «ας αρχίσουμε από την αρχή. Πρώτα απ’ όλα, μπορώ να σου δείξω το δρόμο για το σπίτι σου, οπότε αν αυτό είναι που θέλεις, ας αρχίσουμε το ταξίδι μας. Το χωριό σου είναι από ‘δω», και ο κ. Αετός έδειξε δυτικά.
«Όχι, όχι, έχεις δίκιο», είπε ο Δημήτρης, «αν και θέλω να ξέρω το δρόμο για το σπίτι, δεν μπορώ να γυρίσω πίσω χωρίς να έχω καταφέρει κάτι στη ζωή μου. Θα ένιωθα ντροπιασμένος, και θα απογοήτευα τον πατέρα μου και τον μεγαλύτερο αδερφό μου. Αν έπρεπε να μοιραστούν το σπίτι και το φαγητό τους μαζί μου μπορεί να μην είχαν αρκετά ούτε για αυτούς, μια και με το ζόρι τα βγάζουν πέρα έτσι κι αλλιώς. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, το να πάω σπίτι δεν είναι αυτό που θέλω πια. Άλλαξα γνώμη».
Σχεδιάζοντας μια Νέα Ζωή
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου