Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΔΕΡΦΩΝ (μέρος 4ο)

Συναντώντας τον κ. Αετό

Δεν είχαν περπατήσει για πολύ όταν τους βρήκε ο μεγάλος φίλος του μικρού πουλιού, ο κ. Αετός. Ήταν μια πολύ επιβλητική φιγούρα καθώς προσγειώθηκε πάνω στην προεξοχή ενός βράχου και ο Δημήτρης νιώθοντας φόβο κοιτούσε συνεχώς το πουλάκι ψιθυρίζοντας, «Είσαι σίγουρος ότι μπορούμε να εμπιστευτούμε τον αετό; Έχει τόσο μυτερό ράμφος και δυνατά νύχια που δεν μοιάζει και πολύ φιλικός!»

Το πουλάκι γέλασε και είπε, «Ο αετός είναι ένα μεγάλο πουλί με μια μεγάλη καρδιά. Τίποτα δεν του αρέσει περισσότερο από το να βοηθάει τους άλλους, αρκεί η κατάληξη να είναι καλή, και οι ίδιοι να γνωρίζουν τι πραγματικά θέλουν. Έτσι δεν είναι, κ. Αετέ;»

«Έτσι ακριβώς, αγαπητέ μου», είπε με βαθιά φωνή ο αετός. «Πιστεύω ότι υπάρχει τόσο καλό που πρέπει να γίνει σε αυτό τον κόσμο, που δεν βρίσκω χρόνο ή υπομονή για πλάσματα που λυπούνται τον εαυτό τους και κατηγορούνε τους άλλους. Αλήθεια, μένω έκπληκτος από το πόσα πλάσματα δεν γνωρίζουν τι θέλουν. Ξοδεύουν όλο το χρόνο τους στο να σκέφτονται τι ΔΕΝ θέλουν. Φαντάζεσαι να σπαταλάς τη ζωή σου με τέτοιες σκέψεις;»

Τα μάτια του μικρού πουλιού έλαμψαν. «Ο λόγος που εμείς οι δυο είμαστε τόσο καλοί φίλοι είναι ότι σκεφτόμαστε παρόμοια. Είναι τόσο ευχάριστο να είμαι μαζί σου γιατί πάντα έχεις να πεις ενδιαφέρουσες ιστορίες για καινούριες και θετικές εμπειρίες. Έχεις πάντα ένα σχέδιο, έχεις κίνητρο να πετύχεις εκπληκτικά πράγματα και νιώθεις πάντα καλά με τον εαυτό σου. Ταιριάζουμε πραγματικά.»

Ο κ. Αετός χάιδεψε το καφέ πουλάκι στο κεφάλι με την άκρη του φτερού του και κοιτώντας τον Δημήτρη είπε, «Δεν το περίμενα να σε βρω να κάνεις παρέα με αυτόν. Φαίνεται σαν να τον ξέθαψες από καμιά τρύπα. Μα γιατί τέλος πάντων δείχνει τόσο αγέλαστος και ατημέλητος, και τι κάνεις ΕΣΥ μαζί του;»

Το πουλάκι διηγήθηκε στον αετό την ιστορία του Δημήτρη. Όταν τελείωσε, ο κ, Αετός στράφηκε προς τον Δημήτρη.

«Ώστε ξεκίνησες για να αναζητήσεις την τύχη σου και να βρεις τον δρόμο σου στον κόσμο, ε;»

«Ν.. ν.. ναι, κύριε» απάντησε ο Δημήτρης, κάπως τρομοκρατημένος από την μεγαλόπρεπη μορφή που στεκόταν μπροστά του.

«Και πώς είχες σκοπό να το κάνεις αυτό χωρίς να λάβεις υπόψη σου τον επερχόμενο χειμώνα;» ρώτησε ο αετός, με ένα ίχνος περιφρόνησης στην φωνή του.

«Βλέπετε κύριε, απλά φαντάστηκα ότι θα φτάσω στο επόμενο χωριό, θα βρω κάτι που μ’ αρέσει να κάνω, θα βγάλω κάποια χρήματα, θα βρω μια γυναίκα που θα θέλω να την παντρευτώ, θα αγοράσω ένα σπίτι, θα εγκατασταθώ, θα κάνω οικογένεια, και θα ζήσω χαρούμενα για το υπόλοιπο της ζωής μου», μυξόκλαψε ο Δημήτρης.

«Έτσι απλά;» ρώτησε ο αετός.

«Έτσι απλά.» απάντησε ο Δημήτρης.

«Δίχως σχέδιο;» ρώτησε δύσπιστα ο αετός.

Μετά στράφηκε προς το καφέ πουλάκι. «Αυτός ο άνδρας πρέπει να διδαχθεί έναν νέο τρόπο σκέψης πριν πάει οπουδήποτε!»

Ένας Νέος Τρόπος Σκέψης

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ….