Απόσπασμα από το Βιβλίο τσέπης της Κατερίνας

Τι Θέλεις εναντίον Τι Δεν Θέλεις

Ο αετός τότε αποφάσισε να αλλάξει την προσέγγιση του και είπε, «Δημήτρη, θυμάσαι όταν εγώ και το καφέ πουλάκι μιλούσαμε για έναν άλλο τρόπο σκέψης; Λοιπόν, κάτι τέτοιο δεν σημαίνει να θέσεις στον εαυτό σου αυτές τις ερωτήσεις μόνο μια φορά. Σημαίνει να τις ρωτάς συνεχώς ώστε να σε βοηθήσουν να συγκεντρωθείς στο τι θέλεις κάθε στιγμή της ζωής σου.

Όταν θέτεις και απαντάς αυτές τις ερωτήσεις, λες στον εγκέφαλο σου τι να προσέξει, καθώς ο εγκέφαλος σου έχει τη δυνατότητα να εστιάζει σε λίγα πράγματα κάθε φορά. Όταν λες στον εγκέφαλο σου τι δεν θέλεις, αυτό είναι και το πράγμα στο οποίο πάνω εστιάζει. Όλα τότε γίνονται αρνητικά.

Αν το μόνο που θέλεις είναι να μην έχεις εχθρικούς ανθρώπους στη ζωή σου, αυτοί θα υπάρχουν οπουδήποτε και να κοιτάξεις! Αυτό λοιπόν, είναι ένα μικρό τεστ για να δούμε αν άκουγες.

Τι θα έπρεπε να κάνεις αντί να λες στον εαυτό σου (και στον εγκέφαλο σου) τι δεν θέλεις;»

«Δεν ξέρω», απάντησε ο Δημήτρης. «Στον εαυτό μου λέω πάντα αυτό που δεν θέλω, γιατί με αυτό τον τρόπο προστατεύω τον εαυτό μου, καθώς έτσι βρίσκομαι σε επιφυλακή. Έτσι, δεν μπορούν να με ξεγελάσουν ή να με πληγώσουν.»

«Ας σε ρωτήσω πάλι, λοιπόν: λειτουργεί καλά αυτή η τεχνική; Έχει κρατήσει τον πόνο και την εξαπάτηση μακριά από τη ζωή σου;» ρώτησε ο κ. Αετός.

«Ξέρεις, νομίζω πως δεν το έκανε… αλλά νόμιζα ότι θα το κάνει. Απλά αυτός ήταν ο τρόπος που έμαθα για να προστατεύω τον εαυτό μου ενώ μεγάλωνα», απάντησε ο Δημήτρης.

«Μου φαίνεται ότι χρειάζεσαι κάποια νέα εργαλεία για να σε βοηθήσουν να προστατευτείς, Δημήτρη», είπε ο αετός. «Είσαι πρόθυμος να τα δεχτείς; Σου εγγυώμαι ότι θα αλλάξουν δραματικά τον τρόπο που σκέφτεσαι για πάντα. Αν είναι να σε βοηθήσω, τότε πρέπει να σταματήσεις να σκέφτεσαι τι δεν θέλεις.

Αυτή τη στιγμή αυτός είναι εξ ορισμού ο τρόπος σκέψης σου. Θα χρειαστεί λίγη δουλειά για να ορίσουμε έναν νέο τρόπο. Δέχεσαι μια τέτοια πρόκληση;»

Ο Δημήτρης ήταν δύσπιστος. «Προσπαθείς να μου πεις ότι απλά με το να σκέφτομαι τι θέλω, θα αλλάξω τον κόσμο μου; Δεν έχω τέτοια δύναμη. Μη ξεχνάς ότι είμαι αποτυχημένος και βλάκας», είπε ο Δημήτρης ηττημένος.

Ο κ. Αετός απάντησε, «Κατά κάποιο τρόπο, ναι, αυτό σου λέω, αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι θα δημιουργήσεις κάτι καινούριο – απλά θα αρχίσεις να προσέχεις αυτά που ήδη υπάρχουν.

Βλέπεις, ξέρω ότι στην ζωή υπάρχουν καλά και κακά πράγματα. Είναι όλα εκεί συγχρόνως.

Η εμπειρία που έχω από τον κόσμο γύρω μου καθορίζεται από το πού στρέφω την προσοχή μου. Τις περισσότερες φορές προσέχω αυτό που έχω προγραμματίσει τον εγκέφαλο μου να προσέχει. Πάρε την περίπτωση σου, για παράδειγμα. Λες συνεχώς στον εαυτό σου αυτό που δεν θέλεις, και έτσι ο εγκέφαλος αυτόματα διαλέγει μόνο αυτό.

Από τη στιγμή που μπορείς να συγκεντρωθείς σε λίγα πράγματα κάθε φορά, εσύ προσέχεις τα κακά πράγματα, λες στον εαυτό σου ότι αυτό είναι ό,τι υπάρχει, και μετά δημιουργείς (ή ενισχύεις) την πεποίθηση αυτή.

Στην περίπτωση σου, αυτός είναι ο λόγος που πιστεύεις ότι όλοι οι άνθρωποι είναι κακοί. Την ίδια στιγμή συμβαίνουν καλά και θετικά πράγματα γύρω σου, αλλά εξαιτίας της αρνητικής στάσης σου, δεν είσαι σε θέση να δώσεις σημασία σε αυτά. Δεν θα ήθελες να αρχίσεις να παρατηρείς τα καλά πράγματα αντί των κακών;»

«Θα ήθελα κάτι τέτοιο, αλλά δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω. Έχεις κάποια συμβουλή;» ρώτησε ο Δημήτρης ένθερμα.

«Ω, μα ήδη άρχισες», είπε ο αετός σοφά. «Όταν απάντησες στις ερωτήσεις μου σχετικά με το τι θέλεις, τι θα σου έδινε αυτό, πώς θα το ξέρεις όταν θα το έχεις αποκτήσεις και θα έχεις φτάσει πραγματικά εκεί, όταν απάντησες σε αυτά λοιπόν, είχες ήδη αρχίσει να εκπαιδεύεις το μυαλό σου να κοιτάει τα καλά πράγματα στη ζωή.»

«Μου φαίνεται αρκετά εύκολο κάτι τέτοιο. Είσαι σίγουρος ότι θα δουλέψει;»

«Δουλεύει για ‘μένα, το καφέ πουλάκι και εκατοντάδες άλλους. Απλά εξαρτάται από το αν είσαι ή όχι διατεθειμένος να χρησιμοποιήσεις τις ερωτήσεις για όλες τις πλευρές της ζωής σου, ξανά και ξανά, μέχρι να γίνουν ο αυτόματος τρόπος σκέψης σου, άσχετα με τις συγκυρίες στις οποίες θα βρίσκεσαι κάθε φορά. Τι θέλεις να κάνεις, λοιπόν;»

«Θέλω να αλλάξω τη ζωή μου εδώ και τώρα», είπε ο Δημήτρης. «Ας αρχίσουμε.»

«Επίτρεψε μου λοιπόν να βεβαιωθώ ότι ακόμα θέλεις αυτά που είπες ότι θέλεις νωρίτερα. Είπες ότι επιθυμείς να βρεις ένα ωραίο χωριό, να βρεις μια ασχολία που σου αρέσει, να βγάλεις χρήματα, να βρεις μια γυναίκα που θα θέλεις να παντρευτείς, να κάνεις οικογένεια και να ζήσεις χαρούμενα για το υπόλοιπο της ζωής σου. Σωστά;»

«Ναι, μου αρέσουν πολύ όπως ακούγονται όλα αυτά, και θέλω να ξεκινήσω αμέσως. Αρκετά σπατάλησα τη ζωή μου. Μπορούμε να βρούμε ένα άλλο χωριό; Είμαι έτοιμος!»

«Ακολούθησε με» είπε ο κ. Αετός, ενώ ξεκίνησε να πετάξει. «Θα πρέπει να περπατάς γρήγορα για να μη μείνεις πίσω.»

Στο Χωριό

Προς το τέλος της ημέρας έφτασαν σε ένα ευχάριστο χωριό. Ο Δημήτρης αυτή τη φορά μπήκε με διαφορετική συμπεριφορά, χαμογελώντας και χαιρετώντας τους ανθρώπους που συναντούσε. Οι περαστικοί ανταπέδιδαν το χαμόγελο και κάποιοι σταμάτησαν για να τον ρωτήσουν που μεγάλωσε. Είχε ακόμα και μια δυο σύντομες συζητήσεις σχετικά με μέρη στα οποία θα μπορούσε να μείνει μέχρι να βρει πιο μόνιμο κατάλυμα.

Ο Δημήτρης έφτασε σε έναν από τους ξενώνες που του πρότειναν και εκεί βρήκε ένα ευχάριστο δωμάτιο, όχι πολύ ακριβό, όπου θα μπορούσε επίσης να έχει πρωινό και βραδινό. Μόλις κάθισε στο κρεβάτι άρχισε να συνειδητοποιεί ότι τα πράγματα έδειχναν καλά. Προς το παρόν, θα είχε μια στέγη πάνω από το κεφάλι του, θα ήταν ζεστός, και θα έτρωγε τακτικά. Είχε καταφέρει να πάρει κάποια από αυτά που ήθελε, και είχε περάσει λιγότερο από μία μέρα από τότε που άρχισε τον νέο τρόπο σκέψης του. Μετά το δείπνο είχε έρθει η ώρα για τον κ. Αετό να αναχωρήσει. Συμφώνησαν να συναντηθούν το επόμενο πρωί για ακόμη μια επισκόπηση των ερωτήσεων, και για να καταστρώσουν ένα σχέδιο για την ημέρα. Καθώς ο κ. Αετός πετούσε στον έναστρο ουρανό, ο Δημήτρης τον ευχαριστούσε δυνατά.

Ο Δημήτρης ξύπνησε το επόμενο πρωί και είδε το φως του ήλιου να χύνεται από το παράθυρο. Παρατήρησε τους λευκούς τοίχους, και για μια στιγμή, δεν μπορούσε να καταλάβει που βρισκόταν. Μετά θυμήθηκε τι συνέβη εχθές – η κρίσιμη καμπή στη ζωή του. Επίσης, γνώριζε ότι δεν θα είχε βρει αυτό το ζεστό μέρος για να κοιμηθεί και να φάει χωρίς το καφέ πουλάκι και τον κ. Αετό. Έριξε μια ματιά στο ρολόι, και σηκώθηκε από το κρεβάτι. Πεινούσε και ήθελε να φάει πρωινό πριν συναντηθεί με τον αετό.

Μετά το πολύ ικανοποιητικό πρωινό με αυγά, λουκάνικα και κέικ, ξεκίνησε για να βρει τον κ. Αετό. Και οι δυο τους είχαν ξεκουραστεί καλά, και ανυπομονούσαν να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα του ταξιδιού του Δημήτρη. Για ακόμη μια φορά ο Δημήτρης ευχαρίστησε τον αετό θερμά για όλα όσα είχε κάνει. Ήξερε βαθιά μέσα του ότι ποτέ ξανά δεν θα ήταν ο ίδιος.

Σχεδιάζοντας την Ημέρα

«Εχθές είπες ότι ήθελες να βρεις ένα ευχάριστο χωριό για να εγκατασταθείς», σχολίασε ο κ. Αετός, καθώς οι δυο τους περπατούσαν στο κέντρο της πόλης. «Πώς σου φαίνεται αυτό το χωριό μέχρι τώρα; Θα το σκεφτόσουν να μείνεις εδώ;»

Ο Δημήτρης είπε ότι μέχρι τώρα ήταν όπως το ονειρευόταν αλλά δεν θα ήθελε να πάρει την τελική του απόφαση μέχρι να δει αν θα μπορούσε να βρει κάποια δουλειά που να του ταιριάζει.

«Ε τότε, Δημήτρη, τι θα ήθελες να επιτύχεις σήμερα;» είπε ο αετός και κούρνιασε στην κορυφή ενός πηγαδιού, κοιτώντας κάτω στο νερό.

«Για να είμαι ειλικρινής, ανησυχώ για κάτι», είπε ο Δημήτρης, παίζοντας νευρικά με το ρολόι τσέπης του. «Ξέρεις, ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα τυχερός, και πρέπει να παραδεχτώ ότι φοβάμαι γιατί όλα τα καλά πράγματα που μου συνέβησαν χθες μπορεί να εξάντλησαν την τύχη μου. Ζητάω μια υπέροχη ζωή, άλλα δεν μου αξίζουν όλα τα πράγματα τα οποία ονειρεύτηκα. Πιθανότατα δεν θα μπορέσω να βρω μία δουλειά, ή τουλάχιστον μία δουλειά που μου αρέσει.»

Ο κ. Αετός σήκωσε το δεξί του φτερό σε ένδειξη διαμαρτυρίας. «Για μια στιγμή. Δε φαίνεται σα να θυμάσαι πολλά από το χθεσινό μας μάθημα. Με τι πράγματα γεμίζεις τώρα το κεφάλι σου; Ξέρω ότι είναι δύσκολο να παραμείνεις συγκεντρωμένος και να αλλάξεις τις παλιές συνήθειες, αλλά μπορείς να τα πας καλύτερα απ’ ότι τα πήγες μέχρι τώρα. Σκέψου για μια στιγμή. Ποιο ήταν το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθες εχθές;»

Ο Δημήτρης σκέφτηκε για ένα λεπτό, νιώθοντας για μια στιγμή χαζός που είχε ξεχάσει τόσο σύντομα. «Α, πρέπει να σκέφτομαι αυτό που θέλω, και όχι αυτό που δεν θέλω. Σωστά;»

«Πολύ σωστά!» φώναξε ο αετός. «Τώρα ας αρχίσουμε ξανά. Λοιπόν, τι θέλεις σήμερα;»

«Αυτό που θέλω είναι να γνωρίσω περισσότερους κατοίκους και να ψάξω για μία εργασία», απάντησε ο Δημήτρης. «Νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος για να το κάνω αυτό είναι να πάω στην πλατεία, να σεργιανίσω, να σταματήσω σε κάθε μαγαζί και σε κάθε επιχείρηση και να ρωτήσω αν έχουν κάποια κενή θέση που θα μου ταίριαζε.»

«Αυτό μάλιστα. Κάτι τέτοιο ακούγεται σαν μια καλή αρχή», είπε ο κ. Αετός ενθαρρυντικά. «Ποιο είναι το επόμενο πράγμα που πρέπει να λάβεις υπόψη σου;»

Ο Δημήτρης κατσούφιασε. «Μπορείς να μου θυμίσεις;»

«Φυσικά. Η επόμενη ερώτηση είναι, ‘Τι θα σου φέρει αυτό ή τι καλό θα κάνει αυτό για εσένα;’»

«Αχ, ναι», είπε ο Δημήτρης. «Τώρα θυμάμαι! Λοιπόν, θα είναι με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Θα γνωρίσω κι άλλους κατοίκους και θα ψάξω για δουλειά συγχρόνως.»

«Και ποια ήταν η τελευταία ερώτηση που είπαμε χθες;»

«Αυτό το ξέρω, μόνο δώσε μου ένα λεπτό. Για να δούμε… είναι:

‘Πώς θα ξέρω ότι καταφέρνω αυτό για το οποίο ξεκίνησα;’.

Και σε αυτή την περίπτωση, η απάντηση είναι ότι θα γνωρίσω φιλικούς ανθρώπους, θα συλλέξω πληροφορίες για πιθανές δουλειές, και έτσι θα βρω μια ή περισσότερες και θα σκεφτώ αν θα μπορούσε κάποια να είναι η δουλειά που ψάχνω στη ζωή μου.»

Ο κ. Αετός κούνησε το κεφάλι του συμφωνώντας. «Λοιπόν, είχες έναν καλό ύπνο και ένα καλό πρωινό. Είσαι έτοιμος να ξεκινήσεις;»

«Ναι, και εδώ που τα λέμε, δεν μπορώ να περιμένω. Νιώθω σαν όλη η ζωή μου να ανοίγεται ξαφνικά μπροστά μου. Είναι πραγματικά συναρπαστικό.»

Ο Δημήτρης ξεκίνησε καμαρωτά τον περίπατο του στην πλατεία της πόλης. Πέρασε όλο το πρωί μπαίνοντας σε κάθε μαγαζί και γραφείο που μπορούσε να βρει, συστήνοντας τον εαυτό του στον ιδιοκτήτη ή στον υπάλληλο, και ρωτώντας για κενές θέσεις που θα μπορούσαν να έχουν ή αν ήξεραν για κάποιες σε άλλες επιχειρήσεις. Ο κ. Αετός παρακολουθούσε από ένα δέντρο εκεί κοντά.

Το μεσημέρι, όλα τα καταστήματα έκλεισαν για το γεύμα. Ο Δημήτρης είχε πάρει μαζί του ένα μικρό δεματάκι από το πρωινό, αποτελούμενο από λίγο ψωμί, τυρί και ένα μήλο. Είχε μόλις γυρίσει από μια απογοητευτική συνάντηση με έναν καταστηματάρχη και τα παλιά του αρνητικά αισθήματα επέστρεφαν. Μόλις κάθισε σε ένα παγκάκι για να φάει το μεσημεριανό του, ο κ. Αετός κάθισε δίπλα του και τον ρώτησε για το πρωινό του.

Η Δύναμη Ενός Ανθρώπου

Ο Δημήτρης άρχισε αμέσως να διηγείται για την εχθρότητα και την κακία του τελευταίου καταστηματάρχη που συνάντησε. Είπε ότι ο άνθρωπος ήταν εντελώς αγενής, ότι τον εξευτέλισε για τα προσόντα του και την εμπειρία του και ότι ουσιαστικά τον είχε διώξει από το μαγαζί του.

«Το ήξερα ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί», είπε ο Δημήτρης με ένα στόμα γεμάτο από μήλο. «Όλα αυτά τα χωριά είναι ίδια. Οι άνθρωποι είναι εχθρικοί και δεν θα έδιναν σε έναν ξένο μία ευκαιρία. Πρέπει να προχωρήσω στο επόμενο χωριό.»

Ο κ. Αετός έμοιασε ανήσυχος και ρώτησε, «Ήταν έτσι σε κάθε μέρος που μπήκες;»

«Ε, όχι ακριβώς… όχι σε κάθε μέρος», παραδέχτηκε ο Δημήτρης.

«Πόσες φορές αντιμετώπισες μια κακή συμπεριφορά σήμερα το πρωί;» ρώτησε ο αετός. «Να είσαι ειλικρινής.»

Ο Δημήτρης κατάπιε. «Λοιπόν, νομίζω ότι ήταν μόνο αυτή η τελευταία, άλλα αυτός ο άνθρωπος ήταν πολύ κακός μαζί μου. Μου χάλασε όλο μου το πρωί!»

«Πρέπει να είναι ένας παντοδύναμος άνθρωπος», είπε ο αετός σοφά.

«Τι εννοείς;» ρώτησε ο Δημήτρης.

«Αν είχες τόσες καλές συναντήσεις αυτό το πρωί και αυτός ο άνδρας ήταν ικανός να σε κάνει να τις ξεχάσεις όλες αυτές με λίγες μόνο λέξεις, θα έλεγα ότι ήταν πολύ δυνατός, τουλάχιστον στο μυαλό σου. Αυτό είναι δική σου επιλογή.»

«Τι εννοείς, είναι δική μου επιλογή;» είπε ο Δημήτρης και τα μάγουλα του κοκκίνιζαν. «Δεν τον έκανα εγώ κακό – ήταν κακός πριν τον συναντήσω!»

«Ενώ αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, εσύ μόνος σου επέλεξες να του δώσεις την δύναμη να σου χαλάσει ολόκληρο το πρωί σου», είπε ο αετός.

«Και πώς προτείνεις να το αλλάξω αυτό;» ρώτησε ο Δημήτρης.

«Γυρνώντας πίσω σε ότι σου δίδαξα εχθές.»

«Τις ερωτήσεις;» είπε ο Δημήτρης. «Μα πώς θα αλλάξουν αυτές τον κακό αυτό άνθρωπο;».

«Δεν θα αλλάξουν αυτόν. Αυτό που θα αλλάξουν είναι το πώς σκέφτεσαι εσύ για την αλληλεπίδραση που είχες μαζί του», είπε ο κ. Αετός και δίπλωσε τα φτερά του.

«Δε νομίζω ότι καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοείς», παραδέχτηκε ο Δημήτρης.

«Τότε ίσως πρέπει να σου διδάξω περισσότερα για τις ερωτήσεις και την χρήση τους.

Βλέπεις, όταν ξεφεύγεις από την πορεία σου, όπως και έγινε με το τελευταίο μαγαζί, μπορείς να χρησιμοποιήσεις τις ερωτήσεις για να ξαναμπείς στην πορεία σου. Όταν πιάνεις τον εαυτό σου μπερδεμένο, θυμωμένο ή αναστατωμένο, απλώς κάνε μία παύση και ρώτα στον εαυτό σου τις ερωτήσεις και δες αν αυτό που είπες αρχικά είναι ακόμα το ίδιο», είπε ο κ. Αετός.

«Αν αυτό που επιθυμείς παραμένει το ίδιο, τότε ξαναπέρασε μια φορά και τις υπόλοιπες ερωτήσεις και θύμισε στον εαυτό σου ποιο όφελος θα έχεις όταν φτάσεις στην κατάληξη. Επίσης, επιβεβαίωσε πώς θα ξέρεις πότε φτάνεις κοντά στο στόχο σου και πότε τον έχεις φτάσει. Μετά πρόσεξε που βρίσκεσαι τώρα, και αποφάσισε αν προχωράς μπροστά ή πίσω. Αποφάσισε τι πρέπει να κάνεις για να ξαναβρείς την πορεία σου ή να μείνεις σε αυτήν. Τόσο απλά.

Από την άλλη, αν, για κάποιο λόγο, αυτό που θέλεις έχει αλλάξει, μπορείς να κάνεις μια καινούρια αρχή θέτοντας στον εαυτό σου όλες τις ερωτήσεις.

Εξακρίβωσε τη νέα έκβαση (Τι θέλω;), αποφάσισε ποια οφέλη θα έχεις (Τι θα μου δώσει αυτό;) και τέλος, τι στοιχεία θα έχεις ότι κάνεις πρόοδο και φτάνεις τον στόχο σου (Πώς θα το ξέρω;).

Και πάλι, μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτή την στρατηγική σκέψης σε κάθε περίσταση ώστε να θέσεις ένα καινούριο στόχο ή να επιβεβαιώσεις αυτόν που ήδη ισχύει. Αρκετά απλό, δεν συμφωνείς;», είπε ο κ. Αετός.

«Ναι, υποθέτω ότι είναι απλό, εντάξει, άλλα το να θυμάμαι να χρησιμοποιώ αυτή τη μέθοδο δεν είναι τόσο απλό… τουλάχιστον για εμένα», απάντησε ο Δημήτρης.

Ο κ. Αετός ακούμπησε το φτερό του στον ώμο του Δημήτρη. «Μην αποθαρρύνεσαι Δημήτρη. Είναι μόνο η δεύτερη σου μέρα, και σύντομα θα γίνει δεύτερη φύση σου, απλά συνέχισε την εξάσκηση. Έτσι μαθαίνουμε όσα αξίζει πραγματικά να μάθουμε. Με την επανάληψη. Χωρίς να το καταλάβεις, θα δεις ότι αυτή η νέα στρατηγική σκέψης θα συμβαίνει αυτόματα, χωρίς καθόλου κόπο από μέρους σου.»

«Θα συμβεί αυτό, αλήθεια; Συνέχεια φαίνεται ότι εγώ τα πάω χάλια σε ότι οι άλλοι βρίσκουν εύκολο», είπε ο Δημήτρης.

«Είμαι σίγουρος ότι θα συμβεί», απάντησε ο κ. Αετός. «Μόνο πρέπει να μου υποσχεθείς ότι θα συνεχίσεις την εξάσκηση κάθε μέρα. Προτείνω να βρεις ένα τρόπο ως υπενθύμιση, ώστε να μην το ξεχάσεις και καταλήξεις πάλι στην απελπισία. Τι μπορείς να κάνεις για να θυμάσαι κάτι τέτοιο;» ρώτησε ο αετός.

Ο Δημήτρης σκέφτηκε για λίγο. «Λοιπόν, πάντα κουβαλάω αυτή την πέτρα στην τσέπη σαν φυλακτό καλής τύχης. Αν και δεν έχει δουλέψει πολύ καλά από τότε που άφησα το σπίτι, την κράτησα. Ίσως μπορώ να γράψω τις ερωτήσεις σε ένα χαρτί, και να το τυλίξω γύρω από την πέτρα και να τα δέσω μαζί με ένα σπάγκο. Με αυτό τον τρόπο κάθε φορά που θα πιάνω την πέτρα στην τσέπη μου, θα νιώθω το χαρτί με τις ερωτήσεις και θα θυμάμαι να τις έχω στο μυαλό μου. Και αν τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα, θα λύνω τον σπάγκο, θα ξετυλίγω το χαρτί και θα διαβάζω τις ερωτήσεις. Πώς σου φαίνεται αυτή η ιδέα;» ρώτησε ο Δημήτρης.

«Νομίζω ότι είναι μια έξοχη ιδέα», είπε ο κ. Αετός, περήφανος για τον μαθητή του. «Πολύ δημιουργική, Δημήτρη.»

«Θα το κάνω τώρα πριν αρχίσω ξανά το απόγευμα.»

Μετά το μεσημεριανό γεύμα ο Δημήτρης συνέχισε την αναζήτηση εργασίας, μπαίνοντας σε κάθε επιχείρηση και ρωτώντας για κάποια κενή θέση. Ο κ. Αετός πήρε έναν υπνάκο στο δέντρο του. Το απόγευμα έμοιαζε να φεύγει γρήγορα. Καθώς το σούρουπο πλησίαζε, και τα πρώτα αστέρια φάνηκαν στον ουρανό, ένας πολύ κουρασμένος, άλλα ικανοποιημένος Δημήτρης κατευθύνθηκε προς τον ξενώνα του. Ο κ. Αετός πέταξε δίπλα του και τον ρώτησε για το απόγευμα του. Ήθελε πολύ να μάθει αν ο Δημήτρης θυμήθηκε να χρησιμοποιήσει τις νέες του δεξιότητες σκέψης.

Ο Δημήτρης έδωσε μία φλογισμένη αναφορά για το πόσους ανθρώπους γνώρισε, πόσο φιλικοί και εξυπηρετικοί ήταν οι περισσότεροι, πώς, όταν συνάντησε λίγους αδιάφορους και αγενείς, μπόρεσε να αγγίξει την πέτρα του με το χαρτί και να θυμηθεί τα ερωτήματα ώστε να παραμείνει στην σωστή πορεία. Ήταν επίσης έκπληκτος από το πόσες πιθανές δουλειές του προσφέρθηκαν. Τώρα απλά θα έπρεπε να επιλέξει μία.

«Μόνο σκέψου», φώναξε ο Δημήτρης, «σε λιγότερο από δύο μέρες κατάφερα από ένας άστεγος, απελπισμένος άνθρωπος να γίνω ένας άνθρωπος με ένα καινούριο χωριό, νέους φίλους, με ευκαιρίες εργασίας, και κυρίως, με έναν νέο τρόπο σκέψης για τη ζωή μου. Σε ευχαριστώ και πάλι, κ. Αετέ», είπε ο Δημήτρης με φανερή ευγνωμοσύνη στη φωνή του.

Φάνηκε ότι ο Δημήτρης είχε πράγματι πιάσει το νόημα. Ο κ. Αετός ένιωσε ένα κύμα υπερηφάνειας ψηλά στο στήθος του. «Παρακαλώ πολύ, Δημήτρης. Δεν σου είπα ότι θα δουλέψει;»

«Μου το είπες, άλλα έπρεπε να το δω για να το πιστέψω. Τώρα πρέπει να το κάνω να διαρκέσει.».

«Ω, μα θα το κάνεις! Όλοι οι μαθητές μου το κάνουν. Θα μείνω μαζί σου όσο χρειαστεί για να βεβαιωθώ ότι χρησιμοποιείς την μέθοδο με συνέπεια και ότι απάντησες όλες τις ερωτήσεις σου», τον διαβεβαίωσε ο κ. Αετός.